Szary, wełniany, baaardzo długo robiony

Wreszcie udało mi się skończyć Szaraka. Wreszcie ... bo zaczęłam w listopadzie.


Zrobiłam właściwie całość,
zmierzyłam,
sprułam wszystko,
zaczęłam inaczej, zrobiłam trochę,
sprułam to trochę,
zaczęłam jeszcze inaczej,
zrobiłam połowę i straciłam do niego serce,
odczekałam,
prawie skończyłam,
zniechęciło mnie znowu,
zebrałam się w sobie i skończyłam.



Co prawda minęło parę miesięcy oraz przyszła wiosna, która nie sprzyja noszeniu wełny, ale i tak jestem zadowolona, że w końcu się udało sfinalizować ten projekt i nareszcie jestem wolna.

Pomysł mój własny, jak zresztą wszystkie swetry, które robię dla siebie. Wymyślałam stopniowo, najpierw ściągacz, że ma być taki nie do końca równy, no i rzeczywiście wyszły jakby malutkie frędzelki.

Potem się okazało, że jakby ciut ciasnawo leży (może też przytyłam przez zimę co nieco ... ), więc dołożyłam warkoczyki po bokach. W jednym miejscu się trochę machnęłam w kierunku, kto spostrzegawczy, od razu zobaczy, w którym. Ale jakoś mi ten zawijasek nie przeszkadza.

Potem dekolt, zupełnie nie miałam na początku pomysłu, zrobiłam w końcu taki, żeby był dobry i na zimno, i na ciepło. Dodatkowo mam w planie w przyszłą mroźną zimę jeszcze omotywać się chustami, bo kolor swetra neutralny i każda będzie pasowała.

 Dane techniczne: włóczka Pure Merino Yarn Art, zużyłam ok 430g, druty nr 3 i 3,5.

Witam nowe obserwatorki, pozdrawiam wszystkich gorąco i życzę owocnego Wielkiego Tygodnia :)))